ویژگی تعیین کننده دوستی های طولانی مدت

من دوستی دارم که خیلی با من مخالف است. ما برای همیشه همدیگر را می شناسیم. من به او اعتماد دارم و او به من اعتماد دارد. اما ما جهان را متفاوت می بینیم – کاملاً متفاوت. ما بحث می کنیم، می خندیم و حتی یکدیگر را مسخره می کنیم. ما در مورد امتیازات خود جدی هستیم، اما هرگز جدی نیستیم که اجازه دهیم مسائل ما را از هم جدا کند.

سپس دیگران هستند. شرایط ما را در کنار یکدیگر قرار می دهد. ما اشتراکات زیادی داریم. به نظر می رسد ما در حال ایجاد یک دوستی خوب هستیم. اما ناگهان یک اختلاف برای همیشه رابطه را لکه دار می کند. ممکن است در تماس بمانیم ممکن است به دیدن یکدیگر ادامه دهیم. اما هرگز یکسان نیست. آنها دنیا را متفاوت از من می بینند، بنابراین ما هرگز واقعاً به هم نزدیک نمی شویم.

چرا برخی از دوستی ها با وجود اختلاف نظر ما رشد می کنند و برخی دیگر به دلیل یک موضوع از هم می پاشند؟

گفته شده است که نیمی از دوستان ما هر هفت سال یکبار عوض می شوند. بخشی از زندگی است قرار نیست هر دوستی دوام بیاورد. ما باید این واقعیت را بپذیریم، از اوقاتی که با مردم داریم قدردانی کنیم و همیشه برای ملاقات با افراد جدید آماده باشیم. (نگاه کنید به: ماهیت موقتی دوستی ها را بپذیرید)

وقتی بسیاری از دوستی ها دوام نمی آورند، نباید شوکه شویم، اما چرا برخی دوام می آورند و برخی دیگر محو می شوند؟

بدیهی است که محیط زندگی نقش مهمی ایفا می کند. ما اغلب با کسانی دوست می شویم که کارهایی را با آنها انجام می دهیم. ما کلاس اول را با همکلاسی هایمان تحمل می کنیم و برخی از آن ها دوستان مادام العمر می شوند. ما با والدین در جایگاه‌ها نزدیک می‌شویم و در حال تماشای ورزش بچه‌هایمان هستیم. ما با افرادی که نزدیک به آنها هستیم روابط برقرار می کنیم. وقتی زندگی تغییر می کند، دوستی ها نیز تغییر می کنند.

با این حال، برخی از دوستی ها با وجود تغییرات جغرافیایی، انتخاب مسیرهای متفاوت توسط بچه ها، یا تغییر عمده در محیط زندگی، دوام می آورند. به دلیل تکنولوژی، دوستی کمتر از هر زمان دیگری در تاریخ بشر توسط جغرافیا تعیین می شود.

چیزی غیر از نزدیکی، دوستی پایدار را تعریف می کند.

ویژگی قطعی یک دوستی طولانی مدت، توانایی نادیده گرفتن عیوب دیگران است. با بعضی ها این کار را می کنیم و دوست می مانیم. با دیگران، ما نمی کنیم و دوستی به پایان می رسد.

ما هیچ تعهدی برای چشم پوشی از عیوب نداریم. ما حق داریم هر دوستی را که می خواهیم انتخاب کنیم. در حالی که ما تعهد اخلاقی داریم که با دیگران مهربان باشیم، با آنها محترمانه رفتار کنیم و به آنها کمک کنیم، مجبور نیستیم به هر کسی که مایل است به زندگی خود دسترسی داشته باشیم.

برخی از ایرادات را نباید در چارچوب دوستی نادیده گرفت. اگر فردی غیرقابل اعتماد، از نظر عاطفی ناسالم یا فردی مخرب است، نباید با او دوست باشیم. بسیاری از مردم باید کار بهتری برای ایجاد مرزها در زندگی خود انجام دهند و خود را از روابط سمی جدا کنند.

با این حال، در شرایط دیگر، اگر به سادگی به افراد فضایی برای ناقص بودن بدهیم، می‌توانیم روابط بسیار غنی‌تری داشته باشیم. اگر بخواهیم همان طور که از عیوب دوستانمان چشم پوشی می کنیم، از عیوب آنها چشم پوشی کنیم، می توانیم به رابطه با آن شخص ادامه دهیم.

نادیده گرفتن فقط یک عمل منفعلانه نیست. تداوم یک دوستی به این معنی است که ما باید به برقراری ارتباط با طرف مقابل ادامه دهیم، حتی زمانی که مخالفیم، ناامید هستیم، یا احساس ناامیدی داریم که او دقیقاً شبیه ما نیست.

به ندرت به دلیل مخالفت با دیگران به دوستی خود آگاهانه پایان می دهیم. بیشتر اوقات، ما ناخودآگاه ارتباط خود را با آن شخص متوقف می کنیم زیرا احساس می کنیم او با ما متفاوت است. ما برخی از دوستی ها را قربانی می کنیم زیرا تمایلی به چشم پوشی از ضعف های برخی افراد با وجود توانایی خود در نادیده گرفتن همان عیوب دیگران نداریم.

ما مجبور نیستیم با هم دوست باشیم. ما مجبور نیستیم از هر تصمیمی که شخص می گیرد یا هر عقیده ای که دارد خوشمان بیاید. ما می توانیم با افرادی که شبیه ما نیستند در ارتباط باشیم.

و هر چه با افرادی که شبیه ما نیستند دوستی بیشتری داشته باشیم، زندگی ما غنی تر خواهد شد.

شما مجبور نیستید چیزی را در هیچ کس نادیده بگیرید. اما اگر توانایی انجام این کار را دارید، می توانید شبکه ای از دوستان بسیار گسترده تر و متنوع تر از بسیاری از افراد داشته باشید.